Nadużywanie cierpliwości.

Każdemu się to zdarza. Rzadziej lub częściej, z różnym skutkiem.

Bywa też tak, że w określonym czasie cierpliwości nadużywa się nagminnie.

Ja niestety należę do tych osób.

Nie ma co ukrywać.

Kto choć przez chwilę był dzieckiem, wie co to oznacza.

Rodzice, nauczyciele - ich wytrzymałość dopiero później staje się dla nas wzorem.

Najpierw oczywiście trzeba trochę ponaciągać tę żyłkę, by później poczuć znany już nam gorzki smak.

Ciężko jest się przyzwyczaić do nowego nauczyciela.

Szczególnie gdy trudno się z nim porozumieć. Trzeba mieć nadzieję, choć czasami to naprawdę dziwnie brzmi.

Ogólnie bywa trudno z kimkolwiek się porozumieć.

Są takie dni, kiedy nie mam ochoty z nikim rozmawiać.

Najczęściej jestem wtedy w takim humorze, że można się tylko pochlastać.

Taka dziura w głowie. Wtedy nic do mnie nie dociera.

A jeśli dociera, to tylko to co jest w moim mniemaniu czymś najbeznadziejniejszym na świecie. Z perspektywy czasu wygląda to strasznie głupawo i dziecinnie.

Ale zanim na dobre to do mnie dotrze, robię się wredna i zgryźliwa.

I chociaż ciężko mi się do tego przyznać, tak właśnie jest.

" Zadrapania ciemnej nocy

Wysypka przezorności

A ja cię pragnąłem

Ciężar mojego zamarzania

Zwróciłem się do ciebie

Twarz, którą mi dano

Nie jestem podobny do

Przestrzeni z prawnego punktu widzenia

I tak samo, jak twarze w słowniku,

Daję sobie radę

Zbiory sposobności

Ostatnia rzecz, jakiej nigdy nie widziałem

Wykrzykuję ci to

Cierpienie, którego potrzebowałem

Było trochę prawdziwe

Jedynym celem, który rozumiałem

Były mnożące się ściany

Szaleństwo, które przeoczyłem

Skłonności do oszukiwania

Tak było

(...)

Zatrzymałem się na bocznej drodze,

Bo to stamtąd pochodziłem

Mój Boże, to tak daleko

Mogłoby się wydawać, że spadły na ciebie wszystkie wypadki

I zmieniłeś swój punkt widzenia

Oraz miejsca, do których zmierzasz

(...)

Tak się cieszę, że jesteś moja

Przez to zmienia się konstrukcja czasu,

A ja jestem niepotrzebny

Twoje twarze to ciała

Twoje dłonie to stopy

Pozwól mi zagłębić się

W to, w co nie potrafię uwierzyć

Ale spróbowałem

Tak, spróbowałem

I spróbowałem

Wiesz, że spróbowałem. "

John Frusciante, " Scratches "

Szare niebo nie nastraja pozytywnie.

Nic dziś nie nastraja pozytywnie, chyba oprócz wizji że mogę położyć się i nie myśleć o tym, że jutro znów jest szkoła, znów jest nauka, znów jest rumor.

Niby Święto Tynkarza i Walenia w Tynki już za nami, ale chyba na dobre poczuję to święto dopiero jutro. Kiedy przestanie być wokół tak komercyjnie.

Na zakończenie jeden z piękniejszych obrazków jakie widziałam.

Miłego popołudnia ... c;